എപ്പോഴും പുസ്തകത്തില്‍ നോക്കിയിരിക്കുന്ന കുട്ടി എന്നാണ് എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തിയത്.ഞാനങ്ങനെയോന്നുമല്ല .
എല്ലാം തെറ്റിധാരണ യാണ്.ചുറ്റും വലയങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കുന്നവ,അത് നമ്മെ ചുറ്റി പടരുകയും ഊരാക്കുടുക്കുകളില്‍ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ ...എന്ത് ചെയ്യാനാണ് ?മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്ന ഓരോ ചുവടും അതിന്റെ പൊള്ളുന്ന മുല്മുനയാകുംപോള്‍ നമുക്ക് നമ്മുടെ വ്യാജ ധൈര്യങ്ങള്‍ ഒഴുകി പോകുന്നത് കണ്ടു നില്‍ക്കാനേ സാധിക്കു .ഒളിച്ചിരിക്കലിന്റെ മന്പുറ്റ് സ്വയം നിര്‍മിക്കാം എന്നാല്‍ മുറി വുപറ്റി യ ഹൃ ദ യത്തില്‍ നിന്നോഴുകുന്ന ചോരത്തുള്ളികള്‍ എങ്ങനെ ഒളിക്കാനാണ് ?
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ