ഞാന്‍ തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്നു
കാറ്റ് കടക്കുന്ന മൂലകള്‍ ഞാന്‍ തന്നെ കൊട്ടിയടക്കുന്നു.
വേദനയില്‍ നനഞ്ഞ ചുരുണ്ട് കൂടിയ തുണികള്‍
ഉള്ളിലേക്ക് തള്ളുന്നു.
ചതുപ്പായി മാറിയ അവയ്ക്ക് മുകളില്‍
വികാരങ്ങളുടെ വള്ളിച്ചെടികള്‍
സര്‍പ്പങ്ങലെപ്പോലെ പുളയുന്നു .
അവസാനം ഞാന്‍ തീ വേണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
ഊതിയിട്ടുമ് ഊതിയിട്ടുമ് അവ കത്തിപ്പിടിക്കതിരിക്കുംപോള്‍
ഞാന്‍ നിസ്സബ്ദയാകുന്നു.
വാക്കുകള്‍ തേ ങ്ങലിലേക്ക് തെന്നുമോ എന്ന് ഭയന്ന്
ഞാന്‍ നിസ്സബ്ദയാവുന്നു .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ